staw biodrowy

W początkowej fazie choroby stosowane jest leczenie zachowawcze (nieoperacyjne). Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne zmniejszą ból i mogą poprawić ruchomość stawu. Wspomagająco stosowane mogą być leki poprawiające odżywienie chrząstki stawowej. Rehabilitacja, w postaci ćwiczeń i fizykoterapii, pomaga utrzymać odpowiedni zakres ruchu w stawie i zapobiega zanikowi mięśni wokół stawu. Zastrzyki dostawowe z kwasu hialuronowego poprawiają właściwości płynu (mazi) stawowego, czy z osocza bogatopłytkowego mającego własności regeneracyjne. Ograniczenie nadmiernej wagi ciała pomaga uniknąć nadmiernego obciążenia stawu. Kule czy laska inwalidzka pomagają odciążyć chory staw.

Są też inne choroby, które mogą dawać podobne objawy jak zwyrodnienie stawu biodrowego: dyskopatia i choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, zapalenie stawu krzyżowo-biodrowego czy zapalenie kaletek i przeciążenie ścięgien okolicy krętarza większego.

W zaawansowanej chorobie zwyrodnieniowej leczenie zachowawcze przestaje być skuteczne i wtedy jedyną metodą leczenia dającą szansę poprawy jest leczenie operacyjne. Obecnie, prawie zawsze leczenie operacyjne zaawansowanej postaci choroby polega na wymianie chorego stawu na sztuczny, czyli założeniu endoprotezy.

Według WHO zabieg wszczepienia endoprotezy biodra to jedna z procedur chirurgicznych o najwyższej skuteczności, jeśli chodzi o poprawę funkcji i zniesienie bólu.

Zdecydowana większość pacjentów jest zadowolona z wyników zabiegu. Około 98% pacjentów odczuwa zmniejszenie dolegliwości bólowych w wyniku przeprowadzonego zabiegu. Około 94% pacjentów powróciło w stopniu znacznym lub umiarkowanym do aktywności z przed choroby. Ponad 90% endoprotez przeżywa ponad 10 lat w organizmie człowieka, a 80% ponad 20 lat. Wynik ostateczny zabiegu zależy, w dużej mierze, od właściwej współpracy chirurga, rehabilitanta, pielęgniarek, lekarza rodzinnego i samego pacjenta.